Zoals jullie de afgelopen week van Marrit gehoord hebben, hebben we een ontzettend leuk en druk programma. Ook de afgelopen week hebben we niet stilgezeten. Op maandag moesten we ondanks een druk Berlijn-weekend weer aan de slag. De vermoeidheid was duidelijk zichtbaar aan de vermoeide gezichten tijdens het seminar, dat overigens gewoon weer begon om 8:30. Tijdens de warme lunch in de Mensa klaarden de meeste gezichten weer een beetje op. Tijdens de Duitse les begonnen de meesten van ons weer wat in te kakken door vermoeidheid in combinatie met de enorme hitte (boven de dertig graden!!). Ondanks de vermoeidheid sleepten Marrit en ik ons naar de salsa-les, waar we abrupt weer helemaal topfit werden. We gaan langzaam maar zeker voorruit dus mocht iemand de behoefte hebben om salsa met ons te oefenen, let us know! Na de salsa-les gingen we naar de Mea Mea Loungebar waar het elke maandagavond salsa night is. Hier dansten we tot middernacht en ik liep samen met twee anderen naar huis (sportieve Marrit was samen met iemand anders op de fiets). Tijdens onze trip werden we achterna gezeten door een dronken man, maar we wisten veilig en wel in ons warme bedje terecht te komen.

Hoewel de salsa-avond een latertje werd moesten we de volgende ochtend wederom vroeg uit de veren. Op dinsdag waren de gezichten bij het seminar nog donkerder dan de dag ervoor. Na de lunch bij de Mensa en de Duitse les (die wederom zeer warm was, ze hebben hier geen airco in de ruimtes maar wel de brandende zon op de ramen) was er een optie om naar verschillende activiteiten te gaan. Marrit was nog erg wakker, hoe ze het doet weet ik niet :p. Ik was best wel moe en besloot om 17:00 na de Duitse les thuis wat te eten en niet meer allemaal drukke dingen te gaan doen. Er waren meer mensen die er zo over dachten en zo kwam het dat ik samen met een ander meisje uit ons hostel serie ging kijken in bed. Misschien niet super actief of spannend, maar op dat moment zo heerlijk (op deze manier kon ik voor het eerst sinds de aankomst in Fulda weer werken aan mijn serieverslaving :p)

Ook op woensdag bestond het programma weer uit een seminar, lunchpauze met warm eten en een Duitse les. Hierna sprintten Marrit en ik naar huis om ons voor te bereiden op... het internationale diner. Iedereen moest iets koken/ bakken uit zijn eigen land om dit mee te brengen naar het internationale diner. Wij focusten ons op iets waarvan wij dachten dat veel mensen dat veel mensen het lekker zouden vinden: appelflappen (volgens wikipedia typisch Nederlands). Toen we aankwamen op de Hochschule had iedereen een gerecht mee gebracht. We hebben gegeten tot we er bij neer vielen, er was gewoonweg te veel lekker en bijzonder eten. Ook onze Nederlandse appelflappen vielen erg in de smaak bij het internationale publiek. Na het eten haalde één van de duitsdocenten haar gitaar te voorschijn. We zongen tot de late uurtjes en zijn daarna in een groep naar huis gelopen (meer dan 3 personen, vanwege de "achtervolging" van de afgelopen maandag). De volgende dag waren we nog steeds vol van de avond ervoor (zowel de emotie als het voedsel). We hadden wederom onze lessen en kregen hierna een rondleiding door de Kathedraal van Fulda (deze hadden we eerder al bezocht, maar toen was er wegens een misverstand geen gids beschikbaar). Hierna volgde een college over het studeren in de provincie Hessen, om de Hochschule in Fulda en andere plekken in Hessen te promoten. We gingen niet al te laat slapen, want de volgende dag stond er een trip op het programma.

Op vrijdag reisden we af naar de prachtige stad Würzburg. Bij aankomst kregen we een rondleiding door een bekende residentie (soort paleis) die op de UNESCO werelderfgoed lijst staat. Hier mochten we dan ook geen foto's maken, wat jammer voor jullie is maar niet zozeer voor ons (jullie kunnen niet meegenieten en wij konden beter opletten bij de tour). Hierna liepen we naar de binnenstad van Würzburg waar we getrakteerd werden op een bratwurst (specifiek voor die regio). Aansluitend volgde een city tour waarin ons ander andere verteld werd over de Tweede Wereldoorlog en de bekende Würzburgse wijn. Tijdens de city tour vluchten we onder elk bosje voor een beetje schaduw. Het was namelijk ongewoon warm (boven de dertig graden). De gids leidde ons over een brug die een imitatie is van de Karlsbrug in Praag. Aan het einde van de brug verzamelden we (er waren twee tours vanwege het aantal mensen) en liepen we een stukje verder naar het water. Hier had één van onze begeleiders die uit Würzburg kwam, samen met zijn dochter een heerlijke lunch voor ons voorbereid. De lunch bestond uit broodjes, salade, fruit, maar bovenal koud water (wat erg nodig was aangezien wij allemaal al het door ons gedronken water er alweer af gezweet hadden). Hierna hadden we een beetje vrije tijd om de stad te bekijken etc. Na deze vrije tijd ontmoeten we ons weer bij de residentie. Hier werden we onder de grond geleid waar zich een ware wijnkelder bevindt. In deze kelder kregen wij drie verschillende droge witte wijnen om te proeven en leerden we meer over de geschiedenis van Würzburgse wijnen. Hierna reisden we weer naar huis.

De volgende dag stond er wederom een stedentrip op het programma: Weimar. Hiervoor moesten we erg vroeg uit de veren (we kwamen nog al laat terug van Würzburg dus we waren nogal moe) en de busreis was dan ook stiller dan normaal (iedereen wilde slapen). Bij aankomst in Weimar kregen we een citytour waarbij ons meer verteld werd over Weimar als stad van kunsten en cultuur met onder andere de huizen van bekende Duitse schrijvers Goethe en Schiller. Hierna kregen we een heerlijke lunch in de schaduw zoooooooooo heerlijk (ik hoop dat de hoeveelheid o's een goed beeld geeft van de temperatuur in Weimar en de behoefte aan schaduw). Na de lunch kregen we kort de tijd om Weimar te bekijken. Weimar is een erg kleine stad dus er waren niet veel zaken die we nog niet gezien hadden in de citytour. We besloten daarom om wat rond te lopen en een ijsje te eten (want: alles voor eten en verkoeling). We verzamelden al redelijk vroeg om te vertrekken uit deze historische stad. We reisden namelijk af naar concentratiekamp Buchenwald dat op ongeveer 8 km van Weimar verwijderd was. Hier kregen we een rondleiding waarin ons meer verteld werd over het leven in een werkkamp zoals Buchenwald. Het bezoek aan Buchenwald was erg indrukwekkend en emotioneel, vooral toen de gids ons de ovens liet zien waarin overledenen verbrand werden. Het was een bijzondere ervaring en we hadden graag meer willen horen, maar het we liepen al vanaf het begin van de dag achter op schema en konden daarom niet zo lang als we wilden in Buchenwald blijven om meer te horen en te zien. We vertrokken na een vol programma met veel indrukken weer terug naar "huis". 's Avonds ging de hele groep samen uit om te dansen aangezien het alweer het laatste weekend van ons verblijf in Fulda was.

Vanwege ons overvolle schema in de afgelopen week en het stappen van de vorige avond, sliepen we behoorlijk uit op zondag.In Fulda zijn alle winkels (behalve restaurants) gesloten op zondag dus de hele stad is ingesteld op een rustdag. Ook wij maakten er een rustige dag van en bereiden ons mentaal en in huiswerk voor op onze laatste week in Fulda. Vanwege het drukke programma heb ik niet veel tijd gehad om aan de blog te werken, vandaar dat de blog een beetje vertraagd is. Time flies when you're having fun!