Fulda 2018 - Marrit Dijkstra & Anna Vellinga

Week 4

Maandag 30 juli

Pffftt. Het is de eerste dag van de laatste week. Wat een raar gevoel. Maar misschien komt dat rare gevoel ook wel omdat wij deze week moeten presteren. Alles wat we geleerd hebben, moet er deze week uitkomen. Voor mijn ochtendseminar ‘Was ist Deutschland?’ geef ik vandaag een presentatie over de familie Scholl. Broer en zus Hans en Sophie Scholl zijn onderdeel van de verzetsgroep Die Weisse Rose in de Tweede Wereldoorlog. Ik vertel over hun heldendaden; hoe ze informatie verspreidden over wat er toentertijd werkelijk gebeurde met bijvoorbeeld de Joden. ’s Middags weer Duitse taalles gekregen. ’s Avonds was er salsales, en die mag niet gemist worden. We leren steeds meer tricks. Na de les, vertrekken we naar de bar MeaMea om met onbekenden onze skills te showen. Het was weer geweldig!

Dinsdag 31 juli

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar jeetje, we komen nog meer bij het einde en iedereen voelt het. Vandaag staat er naast de seminar en Duits les geen extra activiteit gepland. Dan plannen we zelf wat! Het is zulk warm weer, rond de 35 graden zal wel kloppen. De hele dag in gebouwen les krijgen zonder airco is dan erg vermoeiend haha. Om even een vergelijking te geven over de situatie: soms weet je even niet wat je moet eten, maar je weet dat je iets nodig hebt. En dan neem je die eerste hap soep, en denk je, ja, ik had wat zouts nodig! Zo ging het ook deze dag met het zwemmen. De hele dag wist ik dat ik iets wilde, maar niet precies wat. Zwemmen was het antwoord. En wat voelt die eerste hap soep dan goed! We gaan met een klein groepje ernaartoe, en genieten optimaal van het water. Man, wat voel ik mij gelukkig J

Woensdag 1 augustus

Vandaag gaan we naar Point Alpha. Dit is een punt dat nog duidelijk de scheiding tussen West- en Oost-Duitsland aangeeft. Hier gaan we met de bus naartoe. Halfuurtje rijden, prima, lekker die oogjes nog even dicht doen. We krijgen daar een rondleiding, en iedereen komt eigenlijk tot de ontdekking dat we al veel weten wat de begeleidster ons vertelt. Het is ongelofelijk hoe spannend het in die tijd was, en hoe vaak er bijna een nieuwe oorlog was ontstaan. ’s Avonds doen nog velen een drankje in de stad. Een glimlach is weer op mijn gezicht te vinden.

Donderdag 2 augustus

De laatste officiële lessen zijn vandaag! Het is zo vreemd dit. Ik kan het bijna niet omschrijven. Aan het begin zie je nog vier weken voor je, en dan opeens zie je vier weken achter je. Je bent zoveel herinneringen rijker.

Vandaag de toets van ‘Was ist Deutschland?’ waarbij we een essay schrijven in het Duits over hoe Duitsland Duitsland is geworden, en wie Duitsland nu eigenlijk is. Na anderhalf uur pennen is hij eindelijk af en ik verwacht stiekem toch wel een voldoende ^^. Bij Duits les ’s middags hebben we het over uitdrukkingen in het Duits gehad. Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei.

Vrijdag 3 augustus

Geen les meer vandaag. Een leeg gevoel. Ik breng mijn mooie mountainbike terug naar de eigenaar. Ik begin alvast met inpakken voor zaterdag. Dat inpakken kost toch nog wel veel tijd haha. ’s Middags is de diploma-uitreiking. Iedereen is helemaal net gekleed. Ik heb zelf mijn witte broek aan met mijn abba-shirtje. Helemaal blij. Iedereen krijgt zijn diploma. Weer helemaal blij. Joelen dat we doen bij iedereen! Zo mooi om het contrast te zien tussen de eerste dag en de laatste dag. De eerste dag is timide, behouden en de laatste dag is extravert, intens. We dineren met zijn allen, en zoals we gewend zijn, is het eten weer van topkwaliteit! Buikje rond, dan naar buiten om foto’s te maken. Ik wil niemand vergeten. We lachen, lachen en lachen. We schieten zoveel foto’s. We bedanken zoveel mensen, geven knuffels, ontvangen knuffels. Niemand wil afscheid nemen. Mensen gaan naar huis om even te douchen, zich om te kleden en dan daarna met zijn allen te verzamelen in het park. Ik ga met wat mensen al meteen naar het park. Daar chillen we bij de fontein, muziekje op. De summervibe is zeker aanwezig. Later op de avond komt iedereen, zitten we daar met zijn allen. Het wordt donker, dus doen we onze mobiele zaklampen aan en zetten daar flessen met water op. Toch vet, die eigengemaakte lavalampen. Dan is het de tijd voor de stad, en gaan we heerlijk met zijn allen stappen. Man o man, wat houd ik van deze mensen en wat ga ik ze missen. Ik heb aan iedereen verteld wat hen zo geweldig maakt. Het was een persoonlijke avond. Toen niemand keek, toch wel even een traantje laten fluisteren over mijn wang.

Zaterdag 4 augustus

Zozo, 4 uur ’s ochtends terug in het mooie huisje in Fulda. Wat een avond stappen. Dan lig ik eindelijk in mijn bed en voel ik me nostalgisch. Over een uur voel ik me heel anders want om 5 uur ’s ochtends gaat opeens het BRANDALARM af bij de bakkerij tegenover ons! Dus ik sprint uit mijn bed, ren naar buiten om te kijken of ik iemand kan helpen, vals alarm. Loos alarm. Ja, bedloos, dat was ik op dat moment en ik wilde helemaal niet bedloos zijn op dat moment. Maar oke, allang blij dat er niets ernstigs was, ga ik terug naar mijn bed. Ik hoor andere huisgenoten eerder vertrekken. Om 8 uur ontdek ik dat ik gewoon niet meer in slaap kom. Ik ga naar beneden, pak een ontbijtje, praat nog met de laatste mensen en zie iedereen weggaan. Ik ben de laatste die vertrekt. Helemaal alleen in het huis besluit ik om me dan alvast maar af te melden bij de ISU Fulda opdat ik dan nog even de stad in kan of iets anders leuks. En ik kom daar, en bij de tutoren is het nog super gezellig. Ik zit daar nog even, neem weer afscheid van dezelfde mensen van wie ik gisteren ook al afscheid heb genomen, en zie weer iedereen weggaan. De tutoren vragen of ik nog even met hen meega naar hun huis, omdat ik toch nog zo lang moet wachten. Van mij hoor je geen nee. Dus ik met hen mee, met al mijn koffers, drinken we even wat, blijkt dat een van hun vrienden hulp nodig heeft bij het verhuizen. Dus zo, op de dag van vertrek, heb ik wel honderd keer de trap op en af gelopen om een onbekende Duitse te helpen verhuizen. Ik vond het weer lachen. Later, na mijn treinreis, zijn mijn ouders zo lief om me op te halen van het treinstation. Ik waardeer mijn bed thuis toch ook wel heel erg!

Wat was dit een geweldig avontuur. Ik heb zoveel nieuwe dingen gedaan en had van tevoren nooit gedacht dat ik dit zo leerzaam, spannend en interessant zou vinden. Het oversteeg al mijn positieve verwachtingen, en die waren al hoog! Extra dank naar alle deelnemers van de ISU, de tutoren, de mensen die het hele programma opgezet hebben, aan mijn ouders, aan Anna, aan de familie Wagner en het vriendschapscomité van Dokkum. Deze reis heeft substantieel bijgedragen aan mijn geluk J

Week 3

Zoals jullie de afgelopen week van Marrit gehoord hebben, hebben we een ontzettend leuk en druk programma. Ook de afgelopen week hebben we niet stilgezeten. Op maandag moesten we ondanks een druk Berlijn-weekend weer aan de slag. De vermoeidheid was duidelijk zichtbaar aan de vermoeide gezichten tijdens het seminar, dat overigens gewoon weer begon om 8:30. Tijdens de warme lunch in de Mensa klaarden de meeste gezichten weer een beetje op. Tijdens de Duitse les begonnen de meesten van ons weer wat in te kakken door vermoeidheid in combinatie met de enorme hitte (boven de dertig graden!!). Ondanks de vermoeidheid sleepten Marrit en ik ons naar de salsa-les, waar we abrupt weer helemaal topfit werden. We gaan langzaam maar zeker voorruit dus mocht iemand de behoefte hebben om salsa met ons te oefenen, let us know! Na de salsa-les gingen we naar de Mea Mea Loungebar waar het elke maandagavond salsa night is. Hier dansten we tot middernacht en ik liep samen met twee anderen naar huis (sportieve Marrit was samen met iemand anders op de fiets). Tijdens onze trip werden we achterna gezeten door een dronken man, maar we wisten veilig en wel in ons warme bedje terecht te komen.

Hoewel de salsa-avond een latertje werd moesten we de volgende ochtend wederom vroeg uit de veren. Op dinsdag waren de gezichten bij het seminar nog donkerder dan de dag ervoor. Na de lunch bij de Mensa en de Duitse les (die wederom zeer warm was, ze hebben hier geen airco in de ruimtes maar wel de brandende zon op de ramen) was er een optie om naar verschillende activiteiten te gaan. Marrit was nog erg wakker, hoe ze het doet weet ik niet :p. Ik was best wel moe en besloot om 17:00 na de Duitse les thuis wat te eten en niet meer allemaal drukke dingen te gaan doen. Er waren meer mensen die er zo over dachten en zo kwam het dat ik samen met een ander meisje uit ons hostel serie ging kijken in bed. Misschien niet super actief of spannend, maar op dat moment zo heerlijk (op deze manier kon ik voor het eerst sinds de aankomst in Fulda weer werken aan mijn serieverslaving :p)

Ook op woensdag bestond het programma weer uit een seminar, lunchpauze met warm eten en een Duitse les. Hierna sprintten Marrit en ik naar huis om ons voor te bereiden op... het internationale diner. Iedereen moest iets koken/ bakken uit zijn eigen land om dit mee te brengen naar het internationale diner. Wij focusten ons op iets waarvan wij dachten dat veel mensen dat veel mensen het lekker zouden vinden: appelflappen (volgens wikipedia typisch Nederlands). Toen we aankwamen op de Hochschule had iedereen een gerecht mee gebracht. We hebben gegeten tot we er bij neer vielen, er was gewoonweg te veel lekker en bijzonder eten. Ook onze Nederlandse appelflappen vielen erg in de smaak bij het internationale publiek. Na het eten haalde één van de duitsdocenten haar gitaar te voorschijn. We zongen tot de late uurtjes en zijn daarna in een groep naar huis gelopen (meer dan 3 personen, vanwege de "achtervolging" van de afgelopen maandag). De volgende dag waren we nog steeds vol van de avond ervoor (zowel de emotie als het voedsel). We hadden wederom onze lessen en kregen hierna een rondleiding door de Kathedraal van Fulda (deze hadden we eerder al bezocht, maar toen was er wegens een misverstand geen gids beschikbaar). Hierna volgde een college over het studeren in de provincie Hessen, om de Hochschule in Fulda en andere plekken in Hessen te promoten. We gingen niet al te laat slapen, want de volgende dag stond er een trip op het programma.

Op vrijdag reisden we af naar de prachtige stad Würzburg. Bij aankomst kregen we een rondleiding door een bekende residentie (soort paleis) die op de UNESCO werelderfgoed lijst staat. Hier mochten we dan ook geen foto's maken, wat jammer voor jullie is maar niet zozeer voor ons (jullie kunnen niet meegenieten en wij konden beter opletten bij de tour). Hierna liepen we naar de binnenstad van Würzburg waar we getrakteerd werden op een bratwurst (specifiek voor die regio). Aansluitend volgde een city tour waarin ons ander andere verteld werd over de Tweede Wereldoorlog en de bekende Würzburgse wijn. Tijdens de city tour vluchten we onder elk bosje voor een beetje schaduw. Het was namelijk ongewoon warm (boven de dertig graden). De gids leidde ons over een brug die een imitatie is van de Karlsbrug in Praag. Aan het einde van de brug verzamelden we (er waren twee tours vanwege het aantal mensen) en liepen we een stukje verder naar het water. Hier had één van onze begeleiders die uit Würzburg kwam, samen met zijn dochter een heerlijke lunch voor ons voorbereid. De lunch bestond uit broodjes, salade, fruit, maar bovenal koud water (wat erg nodig was aangezien wij allemaal al het door ons gedronken water er alweer af gezweet hadden). Hierna hadden we een beetje vrije tijd om de stad te bekijken etc. Na deze vrije tijd ontmoeten we ons weer bij de residentie. Hier werden we onder de grond geleid waar zich een ware wijnkelder bevindt. In deze kelder kregen wij drie verschillende droge witte wijnen om te proeven en leerden we meer over de geschiedenis van Würzburgse wijnen. Hierna reisden we weer naar huis.

De volgende dag stond er wederom een stedentrip op het programma: Weimar. Hiervoor moesten we erg vroeg uit de veren (we kwamen nog al laat terug van Würzburg dus we waren nogal moe) en de busreis was dan ook stiller dan normaal (iedereen wilde slapen). Bij aankomst in Weimar kregen we een citytour waarbij ons meer verteld werd over Weimar als stad van kunsten en cultuur met onder andere de huizen van bekende Duitse schrijvers Goethe en Schiller. Hierna kregen we een heerlijke lunch in de schaduw zoooooooooo heerlijk (ik hoop dat de hoeveelheid o's een goed beeld geeft van de temperatuur in Weimar en de behoefte aan schaduw). Na de lunch kregen we kort de tijd om Weimar te bekijken. Weimar is een erg kleine stad dus er waren niet veel zaken die we nog niet gezien hadden in de citytour. We besloten daarom om wat rond te lopen en een ijsje te eten (want: alles voor eten en verkoeling). We verzamelden al redelijk vroeg om te vertrekken uit deze historische stad. We reisden namelijk af naar concentratiekamp Buchenwald dat op ongeveer 8 km van Weimar verwijderd was. Hier kregen we een rondleiding waarin ons meer verteld werd over het leven in een werkkamp zoals Buchenwald. Het bezoek aan Buchenwald was erg indrukwekkend en emotioneel, vooral toen de gids ons de ovens liet zien waarin overledenen verbrand werden. Het was een bijzondere ervaring en we hadden graag meer willen horen, maar het we liepen al vanaf het begin van de dag achter op schema en konden daarom niet zo lang als we wilden in Buchenwald blijven om meer te horen en te zien. We vertrokken na een vol programma met veel indrukken weer terug naar "huis". 's Avonds ging de hele groep samen uit om te dansen aangezien het alweer het laatste weekend van ons verblijf in Fulda was.

Vanwege ons overvolle schema in de afgelopen week en het stappen van de vorige avond, sliepen we behoorlijk uit op zondag.In Fulda zijn alle winkels (behalve restaurants) gesloten op zondag dus de hele stad is ingesteld op een rustdag. Ook wij maakten er een rustige dag van en bereiden ons mentaal en in huiswerk voor op onze laatste week in Fulda. Vanwege het drukke programma heb ik niet veel tijd gehad om aan de blog te werken, vandaar dat de blog een beetje vertraagd is. Time flies when you're having fun!


Week 2

Zondag 15 juli 2018

Gisteravond 1 uur ’s nachts thuisgekomen met de bus van München. Hoezo moe? Ik heb geslapen zoals slapen bedoeld is. De natuurlijke wekker won het van de virtuele wekker; zonnestralen door het raam en de gordijnen maken me wakker. Vandaag staat op de planning een mooie bergwandeling door die Röhn met de familie Wagner. Zij staan met hun witte BMW om half 12 klaar voor de deur van ons hostel. Terwijl we in de auto zitten, landt er een paraglider naast ons in het veld. Er steken opeens lama’s de weg over. We zien moderne zweefvliegtuigen. Er gebeurt opeens zoveel. Dan willen we naar de top van de Wasserkuppe lopen, de naam van de hoogste berg, en zo komen we langs een groep mensen die aan het zweefvliegen zijn. Ze vragen Anna en mijn hulp. Aan het vliegtuig zitten twee touwen vast en die worden verspreid als een V. Aan elk uiteinde van de V staan minimaal vijf mensen die aan het touw zullen trekken. Commando’s klinken, wij volgen. We rennen met het touw en opeens trek je niets meer. Je kijkt om, en ziet het vliegen. Wow. We lopen terug en brengen het touw terug in startpositie. We hebben dit drie keer gedaan. De beste work-out die er bestaat. We hebben nog een bratwurst gegeten vlakbij de DDR-grens om half vijf ’s middags. Een iets verlate lunch.

Maandag 16 juli 2018

Het begin van de tweede week. Het programma voor deze week ziet er kort uit; aanstaande donderdag vertrekken we al naar Berlijn! Maar oke, eerst de maandag. Op mijn mountainbike fiets ik weer naar school. Vandaag praten we onder andere over de DDR-tijd. We leren over Berlijn en over zijn positie in de geschiedenis van Duitsland. Berlijn, een gebroken hart dat nog steeds bezig is met lijmen. Oprecht, ik vind het reuze interessant. In de pauze fiets ik door naar de Menza, de kantine van de universiteit, en stop me vol met het gezonde eten dat daar zo goedkoop is! Voor 1,80 euro is er een compleet buffet. Hier kan de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) nog iets van leren. In de middag is er Duits les en spreken we over verschillende dialecten Duits. Het verstaan van het Duits gaat me goed af, maar zelf spreken blijft lastig. In de avond is er salsa-les, en natuurlijk ben ik van de partij. In korte tijd wordt ons weer de basis uitgelegd. Een gebrek aan mannen is een feit en dus leren vele dames ook de mannenpasjes. Na de salsa-les, gaat het grootste deel van de groep meteen door naar de bar MeaMea, waar elke maandagavond de hele stad samenkomt om salsa te dansen. We keken, en zagen dat er nog veel te leren viel.

Dinsdag 17 juli 2018

Vandaag een schooldag als alle andere. Wat deze dag bijzonder maakt, is de wandeling naar de berg Milseberg. Twee bussen vertrekken vanaf het station. Een bus voor de groep mensen die houden van een goede, stevige wandeling van twee uren, en de andere bus voor mensen die aan een halfuurtje genoeg hebben. Anna en ik kiezen natuurlijk voor het twee-uren-avontuur. Zwetend steil de spits van de berg. Gelukkig kunnen we op de top drinken halen en even naar de wc. De wc. Ja, de wc. Die is dus zeg maar niet aangesloten op een rioleringssysteem, en dat was zeker te merken via het reukorgaan. De terugweg was maar een halfuurtje lopen voor iedereen. Dikke prima. Dat was weer lekker in slaap vallen.

Woensdag 18 juli 2018

Selian Kingma, een goeie vriendin van me, is jarig. Die natuurlijk eerst even feliciteren! Verder werd op school weer verder over Berlijn gesproken. Het blijft interessant. De lerares, dr. Chalupa, weet waar ze over spreekt. Iemand stelt een vraag, zij weet het antwoord. Ze houdt het interactief, en zorgt ervoor dat we de stof herhalen. Echt top daar! Na alle lessen, gaan we met het grootste deel van de groep beachvolleyballen. Niet-wetend dat we de volgende dag allemaal blauwe plekken op onze handen hebben van de te harde bal. De zon schijnt fel. Fulda is voor zijn doen veel zonniger dan normaal. We volleyballen fanatiek, zweven boven het zand, gaan voor elke bal, genieten van het frisse briesje. Ik voelde me zeker levend! Na het mooie tournooi nog even gevoetbald met wat Duitse jongens. Ja, die schrokken wel toen ik een van hen een panna gaf. Misschien dat ik dat nog wel het mooiste moment van de hele dag vond :)

Donderdag 19 juli 2018

BERLIJN. 08:45 aanwezig zijn bij het treinstation. 09:13 vertrekt de ICE trein naar Berlijn. Iedereen is op tijd. We genieten van het luxe vervoersmiddel. Hier kan iedereen nog heerlijk even tukken. Ik maak ook zeker gebruik van deze mogelijkheid. Eenmaal aangekomen in Berlijn, droppen we onze spullen in het hostel. De groep is gesplitst in twee verschillende hostels, maar alsnog zitten we dicht genoeg bij elkaar. Ik zit op de kamer met twee Russische meiden en een Australische. Toproommates! Met deze Australische meid genaamd Eloise Kathleen Johnston een mooie wandeling gemaakt. We waren in een luxe buurt, hebben een macaron gekocht, en hebben een deel van de muur gezien. Hoe spontaan kan een wandeling gaan. We wilden alleen maar naar het park. Vervolgens sloten we ons weer aan bij de gehele groep en hebben we een rondleiding door de Bundestag gemaakt. Uitermate interessant! De controle is streng, maar het is het waard. Angela Merkel haar kantoor bekeken van de buitenkant. De kunst bewondert. Geluisterd naar het verhaal hoe dit gebouw de tweede wereldoorlog heeft meegemaakt.
In de avond is er karaoke in de bar van het hostel. Helemaal los, de haren en de groep. Normaal zit er vijf man in deze bar hoorde ik van een van de barmannen, nu was er dik dertig man. Dancing Queen van ABBA en Oops I Did It Again van Britney Spears werden opgevoerd door de Nederlandse krullenbol. Geen applaus.

Vrijdag 20 juli 2018

’s Ochtends krijgen we een rondleiding door de stad door een werkelijke ‘Berliner’. Hij vertelt over de stad en zijn geschiedenis, neemt ons mee naar de meest fascinerende plekken. Op een gegeven moment komen we bij het museum van Otto Weidt. Met de groep hebben we geen tijd om in dit museum te gaan, maar later deze dag kom ik hier terug. Otto Weidt wordt vergeleken met een ‘op kleinere schaal van’ oorlogsheld Schindler. Weidt had een bedrijf waar hij blinde Joden verstopte en hen behoedde voor de dood. ’s Middags hebben we een rondleiding gekregen door het filmmuseum bij Potsdamerplatz. Door de tweede wereldoorlog vluchtten veel prominente, invloedrijke, Duitse mensen van de filmindustrie naar Amerika. Blijkbaar was Duitsland het tegenwoordige ‘Hollywood’. Meteen na het museum zijn we doorgegaan naar de East Side Gallery. Hier staat het grootste deel van de Berlijnse muur nog rechtop, waarop veel artiesten betekenisvolle kunstwerken hebben gemaakt. Erg indrukwekkend, kleurrijk, diep. ’s Avonds hebben velen een drankje gedaan op een dakterras, of zijn uitgegaan in het wilde nachtleven van Berlijn. Ik zelf dacht even een powernap te doen en daarna uit te gaan, maar ben compleet door de wekker heen geslapen. Dan weet je wel hoe laat het is….

Zaterdag 21 juli

Ik als enige ongewild compleet uitgerust, vertrekken we met een groep naar het Stasi-museum. Dit museum is in het voormalige hoofdkantoor van de DDR. Het museum stormt van de verhalen. Ik beleef de verhalen, en krijgt het benauwd door de hitte en tekort aan frisse lucht. Onvoorstelbaar dat Duitsland tot 9 november 1989 zo’n verdeeld land was.

Om 15:00 vertrekt de bus terug. Dat betekent natuurlijk 14:15 uur melden bij het hotel. Iedereen is kapot. De meest kalme busreis tot nu toe. Beviel me wel haha^^.

Om zeven uur komen we aan in Fulda. Vanavond ga ik twee vrienden uit Nederland zien. Ze zijn helemaal vanuit Nederland met de auto naar Fulda gekomen! Wat zijn ze toch lief, die Tarique en Wietske. Ik show ze mijn crib, en ze ontmoeten de andere hostelgenoten. Gezellige boel.

Zondag 22 juli

Wakker worden; Tarique deed het eerder dan Wietske en ik. Blijkbaar heeft hij al gedoucht onder de koude douche boven (die was tijdelijk stuk), terwijl de douche beneden warm is. Oeps. Vervolgens ga ik zelf ook onder de koude douche, dat is pas echt wakker worden, en Wietske neemt de warme. Het ontbijt bestaat uit de ‘Marrit-klassieker’ kwark met fruit. We vertrekken naar het centrum. We gaan de Dom binnen, gaan naar de graftombe van Bonifatius, en picknicken in het park. ’s Middags dwalen we wat rond in de stad en pakken nog even een terrasje. Om 16:00 vertrekken de Nederlanders alweer. Wat een helden zijn ze <3

Week 1

Week 1

Na een lange reis van bijna zeven uren kwamen we aan op het treinstation van Fulda. Hier werden we hartelijk ontvangen door het International Summer University (ISU) team die ons allerlei informatieboekjes gaven. Ook ontvingen we hier de sleutels van onze kamers in het hostel waar we de komende maand zullen verblijven. We werden naar de juiste bus gebracht en daar troffen we twee Amerikaanse meisjes die op weg waren naar het zelfde hostel. Eenmaal aangekomen bij de juiste bushalte duurde het een aantal uren (waarschijnlijk 10 minuten maar het voelde langer met alle bagage, warme kleren en de vermoeidheid van de reis) voor we het hostel eindelijk gevonden hadden. We zijn er een aantal keer voorbij gelopen, maar dat overkomt ons geen tweede keer.

Het hostel bestaat uit twee verdiepingen met op elke verdieping zes kamers, een keuken, een wc, een douche, wastafel met spiegel (erg klein en tevens de enige spiegel op de verdieping, wat ’s ochtends wel wat problemen geeft met zes meiden die het op hetzelfde moment willen gebruiken :p). We waren erg verbaasd over de grootte van de slaapkamers (je kunt er bijna ballroomdancing in oefenen zo groot). Eenmaal aangekomen in het hostel ontmoetten we onze andere huisgenoten, allemaal meiden uit verschillende delen van de wereld (VS, Australië, Zuid-Korea, India, Frankrijk, Spanje, Portugal en wij uit Nederland natuurlijk). We aten eerst wat met z’n allen en zijn daarna de omgeving een beetje gaan verkennen. We hebben even een terrasje gepakt en zijn daarna niet al te laat gaan slapen, want er stond ons veel te wachten!

Dag 1 – In de ochtend hadden we gelukkig nog geen programma. Dit hield in dat veel van onze huisgenoten een poging konden doen van hun jetlag af te komen. Aan het begin van de middag werden we verwacht op de campus. Hier werden we hartelijk welkom geheten en konden we ons inschrijven voor verschillende seminars en workshops. Marrit koos voor het seminar met de titel Was ist Deutschland? en Anna koos voor het seminar Fundamentals on intercultural communication. We kozen beide voor de workshop kanoën. Marit koos ook nog voor de workshop salsadansen en Anna koos voor de workshop volleybal. Op de campus werd ons ook nog een lunch aangeboden waarna we rondleiding kregen over de campus. Na de rondleiding kregen we een diner aangeboden op de campus en ontmoetten wij tevens meneer en mevrouw Wagner. Zij houden contact met Dokkum namens Fulda en zijn al 23 keer in Dokkum geweest. Na het diner namen meneer en mevrouw Wagner ons mee naar hun woonplaats (net buiten Fulda) waar zij ons trakteerden op een enorme sorbet.

Dag 2 – Op maandag moesten we vroeg uit de veren (7 uur opstaan is misschien niet extreem vroeg maar zo voelde het wel voor ons, zo midden in de vakantie). Aangekomen op de campus kregen we eerst een instructie met betrekking tot afvalscheiding, fooi geven, fietsen en veiligheid in Duitsland. Hierna ging iedereen naar zijn eigen seminar. Rond de lunch waren alle seminars afgerond en gingen we met z’n allen naar de Mensa (schoolkantine met warm eten) om te eten. Hierna volgde een leveltest voor de Duits lessen en konden we onze gereserveerde fiets ophalen. Nadat we de fiets opgehaald hadden gingen we naar de kerk om onder andere te luisteren naar een Afrikaans koor.

Dag 3 – Op dinsdag had Anna haar seminar op de campus en reisde Marrit af naar het Antoniusheim. Dit is een instelling voor (geestelijk) gehandicapten die in het begin van de 20ste eeuw opgericht werd om deze mensen een verblijf- en werkplaats te bieden. Er werd verteld over het functioneren van de instelling en over hoe men in de Tweede Wereldoorlog mensen uit de instelling wist te redden van de dood. Er volgde een rondleiding waar onder andere de kas, houtbewerkingsplaats en de pottenbakstudio te zien waren. Naderhand werd in het restaurant van het Antoniusheim gegeten. ’s Middags was de eerste Duitse les die begon met voorstellen en een gesprek over de Duitse cultuur en vooroordelen die culturen tegenover elkaar kunnen hebben. Na de Duitse les gingen we naar het Stadtschloss waar we de burgemeester ontmoetten. Ook troffen we hier meneer Wagner weer en zijn we met hem en de burgemeester op de foto gekomen in een prachtige zaal (die tevens ook gebruikt werd als concertzaal voor een klein publiek). Ook werd er een foto gemaakt van de hele groep in deze zelfde zaal. De groepsfoto stond de volgende ochtend in de krant in Fulda. Nadat we iets hadden gedronken in het Stadtschloss werden we in groepjes rondgeleid door het indrukwekkende gebouw en werd ons van alles verteld over de diepe geschiedenis van de vorsten van Fulda. Na de rondleiding gingen we naar Gasthaus Wiesenmühle (een soort biergarten) waar gegeten en gedronken werd.

Dag 4 & 5 – Op woensdag ging Marrit naar haar seminar en ging Anna naar het Antoniusheim. Hierna volgde weer een lunch en een Duitse les. In deze les spraken we over de verschillende Duitse dialecten en hoe deze klinken (met luisteropgaven). Na dit volle programma (het lesprogramma eindigt elke dag om 16.45) was er ook nog de mogelijkheid om ’s avonds deel te nemen aan een workshop, kanoën, salsadansen of koken. Op donderdag hadden we ’s ochtends een kort seminar en een korte Duitse les. ’s Middags gingen we naar de dom van Fulda. Dit prachtige bouwwerk is erg bekend en is de begraafplaats van Bonifatius. In de schilderingen en beeldhouwwerken waren verschillende Bijbelse taferelen afgebeeld (soms met symbolische betekenissen die terug te vinden waren in informatieboekjes). Na de bezichtiging van dit prachtige gebouw was er later op de dag nog ruimte om mee te doen aan een pubtour.

Dag 6 & 7 – Op vrijdag reisden we in een bus naar München. Hier kwamen we iets later dan gepland aan en begonnen we daarom dan ook gelijk met de stadstour. In de tour werd ons van alles verteld over de historische gebouwen, bierhuizen en kerken die we tegen kwamen. Naderhand hadden we vrije tijd en besloten we iets te gaan eten. Met een groepje gingen we op een terras Jägerschnitzel eten (we hingen eigenlijk de hele reis de typische toerist uit ?). Daarna kochten we een ijsje en liepen we terug naar ons hotel. We verzamelden bij het hotel en reisden naar het Tollwood festival. Dit festival vond plaats op dezelfde plaats waar het Oktoberfest normaal plaatsvindt. Het festival bestond uit veel verschillende kraampjes en muziek en was intercultureel, wat erg leuk was om te zien. We keken ons de ogen uit en keerden pas rond middernacht terug naar huis. De volgende dag stond al vroeg een ontbijt voor ons klaar. We genoten erg van het ontbijt vanwege de luxe en het grote aanbod (in het hostel in Fulda doen we zelf de boodschappen en is het dus niet zo fancy). Hierna reisde de hele groep naar Schloss Nymphenburg, een prachtig zomerpaleis met een enorme geschiedenis. Hier kregen we een tour door prachtige zalen en leerden we meer over de adel van vroeger. Hierna reisden we naar de stad en namen we een kijkje bij de pride parade die op dat moment in het centrum plaatsvond. Na deze parade liepen we naar een grote biergarten waar we wat gingen eten. De biergarten was erg ruim en gezellig ingericht en er hingen veel grote schermen waar alle mensen aan de picknicktafels naar keken. Er werd een voetbalwedstrijd gespeeld en iedereen keek erg aandachtig toe. Dit was overigens niet de eerste keer dat we buiten schermen zagen hangen met voetbalwedstrijden erop, ook in Fulda konden we de liefde voor voetbal op terrassen duidelijk zien. Na het eten liepen we terug naar ons hotel, waar we al snel weer terug vertrokken naar Fulda.

We hopen dat jullie een beetje een beeld hebben gekregen van onze tijd hier in Fulda. Het is een druk maar ontzettend leuk programma waar we erg van hebben genoten tot nu toe. In de komende week staan ons weer veel dingen te wachten, waarvan we jullie op de hoogte zullen houden. Tschüss!

Ready, set, go - een dag voor vertrek

Morgen is het zover: we vertrekken naar Fulda! Hier gaan wij in de maand juli studeren.

Dit dankzij een Bonifatiusbeurs die ons een studieplek aanbiedt aan de Hessen International Summer Universities Germany te Fulda. Wij hebben deze beurs met beide handen aangenomen, zoals wel te zien is op de foto boven aan deze pagina ;). De partnersteden Dokkum en Fulda bieden deze mogelijkheid aan om de band tussen de steden te versterken. De twee steden plus Crediton zijn namelijk verbonden door de man Bonifatius (675-754 na Christus). Hij is geboren in Crediton, vermoord in Dokkum en begraven in Fulda. Als missionaris van de Katholieke kerk heeft hij zijn hele leven gewijd aan het preken, dopen en stichten van nieuwe kerken in heidense gebieden. Na zijn dood is hij heilig verklaard.

In de maand dat we in Fulda zijn hopen we meerte leren over de Duitse cultuur, migratie en globalisatie en natuurlijk hopen we onze Duitse taalkennis wat bij te spijkeren. Naast dit serieuze studeren, zijn er ook uitdagende uitstapjes naar Berlijn, Dresden, Nürnberg, Münich, Würzburg en Weimar georganiseerd. We zullen ook nog workshops volgen, maar laten we niet meteen alles verklappen^^.

In de komende weken zullen we hier af en toe iets plaatsen om jullie op de hoogte te houden. Maar eerst moeten we maar eens goed aankomen en onze verblijfplaats voor de komende maand eens goed verkennen. De eerste uitdaging zit hem in het reizen, maar we weten zeker dat het hier niet bij zal blijven :). We grijpen deze uitdagingen met beide handen aan!

Fulda here we come!